Bp Jan Wątroba przewodniczył 07 października kolejnemu w historii diecezji obrzędowi konsekracji dziewic. Podczas liturgii w chmielnickim sanktuarium na pytanie rzeszowskiego biskupa: „Czy chcesz być konsekrowana i zaślubiona naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi, Synowi Bożemu?” młoda kobieta odpowiedziała twierdząco. Konsekrowana dziewica otrzymała obrączkę i brewiarz, a po liturgii rozdała pamiątkowe obrazki.
W homilii bp Wątroba przypomniał, że „czystość to najwyższy przejaw miłości”. „To gwarancja, że człowiek dostrzega w niej wartość, która zdecydowanie przewyższa pożądanie czy emocjonalne zauroczenie. Jeśli człowiek nie chroni czystości, wówczas ludzka miłość staje się brudna, okaleczona fizycznie, psychicznie i duchowo” – dodał biskup.
Jak zauważył, czystość zakłada prymat miłości, troski i wierności wobec tego, co cielesne. „Jako wartość czystość nie jest chroniona przez nakazy i zakazy, ale właśnie przez miłość, dlatego poza miłością czystość staje się niezrozumiała i niemożliwa; zamiast radości i szczęścia rodzi się poczucie przygnębienia i frustracji” – dodał, zwracając uwagę, że konsekrowane dziewice są w świecie „żywym znakiem potwierdzającym możliwość życia zachowując cnotę czystości”.
Biskup przypomniał, że obrzęd ten ma bogatą historię i sięga korzeniami rzymskiej tradycji drugiej połowy IV wieku.
Po homilii i odśpiewaniu Litanii do Wszystkich Świętych, gdy kandydatka do konsekracji leżała krzyżem przed ołtarzem, biskup przyjął od niej potwierdzenie gotowości trwania w dziewictwie, poświęconym Bogu i w służbie Kościołowi. Zanim biskup odśpiewał uroczystą modlitwę konsekracyjną, sama kandydatka odpowiedziała: „Ojcze, przyjmij postanowienie życia w doskonałej czystości i naśladowania Chrystusa, które z pomocą Bożą składam wobec ciebie i świętego ludu Bożego”.
Pani Bożena, która włączono do grona dziewic konsekrowanych przyjęła z rąk biskupa symbole: obrączkę – znak zaślubin z Chrystusem, oraz brewiarz – narzędzie osobistego uświęcenia przez modlitwę.
Kandydatki na dziewicę konsekrowaną, przygotowywała się do tej decyzji poprzez formację duchową oraz indywidualne kierownictwo duchowe. W podniosłej uroczystości uczestniczyli krewni i przyjaciele kobiety. Przy ołtarzu modliło się także 7 kapłanów.
Kościół powrócił do konsekracji dziewic w latach 60. ubiegłego stulecia dzięki papieżowi Pawłowi VI, a w 1994 r. w czasie Synodu Biskupów w Rzymie Jan Paweł II przypomniał o praktyce wdowieństwa konsekrowanego. Pierwsza konsekracja dziewicy w Polsce odbyła się ponad ćwierć wieku temu.
Dziewice konsekrowane pozbawione są poczucia bezpieczeństwa materialnego i duchowego, jakie daje zgromadzenie zakonne. Same pracują na swoje utrzymanie i same dbają o wygospodarowanie czasu na modlitwę, Eucharystię i rozwój duchowy.
Najczęściej o konsekrację proszą kobiety ok. 30-40 roku życia. W większości dziewicami konsekrowanymi zostają kobiety młode, które są aktywne zawodowo. W środowisku pracy świadczą o Chrystusie swoim życiem, poza tym włączają się aktywnie w życie Kościoła lokalnego.
Wśród dokumentów traktujących o dziewicach i wdowach konsekrowanych istotne znaczenie ma adhortacja apostolska Jana Pawła II „Vita consecrata” oraz jego list apostolski „Rosarium Virginis Mariae”. Podstawą jest „Obrzęd konsekracji dziewic” w Mszale rzymskim. Prośbę o przygotowanie i udzielenie konsekracji należy kierować do biskupa swojej diecezji.
